Psychoterapia indywidualna

Psychoterapia indywidualna, to relacja terapeutyczna oparta na bezpośrednim kontakcie klienta i psychoterapeuty.

Podstawowym czynnikiem leczącym w psychoterapii indywidualnej jest relacja pomiędzy pacjentem i terapeutą. Jest ona oparta na empatii, szacunku i bezwarunkowej akceptacji drugiej osoby. W psychoterapii indywidualnej głównym narzędziem oddziaływania jest rozmowa, której towarzyszyć mogą różne inne, w zależności od paradygmatu, narzędzia i techniki oddziaływania, np. praca z ciałem, sterowane wyobrażenia, ćwiczenie nowych zachowań, eksperymenty, desensytyzacja, psychoedukacja i inne.

Psychoterapeuta, towarzysząc drugiej osobie, pomaga jej w integracji doświadczeń i uczuć, z różnych okresów życia, stwarza sytuacje umożliwiające lepsze poznanie i zrozumienie samego siebie, dostarcza sposobności i narządzi do doświadczania siebie oraz ćwiczenia nowych zachowań i umiejętności. Cały czas i cała uwaga terapeuty podczas spotkań, jest skupiona na pacjencie i na relacji pomiędzy. Psychoterapeuta nie ocenia, udziela natomiast wsparcia, towarzyszy i może proponować alternatywne sposoby radzenia sobie z trudnościami. Ta szczególna relacja umożliwia zmianę już istniejących, często nieprzydatnych myśli, reakcji i zachowań, wydobywa i rozwija istniejące potencjały oraz uwalnia od towarzyszących napięć.

Z psychoterapii indywidualnej mogą skorzystać:

• osoby zdrowe, zainteresowane rozwojem osobistym oraz podnoszeniem swoich kompetencji interpersonalnych poprzez m.in. lepsze poznanie siebie,
• osoby doświadczające niepokojów i trudności sytuacyjnych lub znajdujące się w szczególnych okolicznościach życiowych (np. rozwód lub rozstanie z bliską osobą, wypadek, nagła choroba/diagnoza choroby, śmierć w rodzinie, narodziny dziecka, utrata pracy, awans, opuszczenie domu przez dorastające dziecko, itp.)
• osoby długotrwale narażone na działanie czynników uciążliwych lub szkodliwych (np. mobbing w pracy, utrzymujące się napięcie związane z nierozwiązanymi sytuacjami rodzinnymi i losowymi, w tym nadużywanie alkoholu lub substancji psychostymulujących, przewlekła choroba, przewlekły stres, menopauza i andropauza, itd.)
• pacjenci korzystający z pomocy psychiatry z zaleceniem rozpoczęcia i/lub kontynuowania psychoterapii indywidualnej,
• każdy, kto niepokoi się własnymi reakcjami, uczuciami, myślami lub innymi doświadczanymi trudnościami.